มีเพื่อนรุ่นพี่ท่านหนึ่งคบกันมาระยะหนึ่งแล้วอีกปีสองปีก็น่าจะครบสิบปี พี่ท่านนี้เป็นแบบอย่างของผมในการดำเนินชีวิตเรื่อยมาไม่ว่าจะเป็นหน้าที่การงานที่ทำอยู่ หรือว่าชีวิตครอบครัวที่เรียบง่ายแต่ไม่โหล

มีอยู่ครั้งหนึ่งมีลูกน้องของพี่ท่านนี้ถามว่า พี่ทำไมไม่ทำบริษัทให้มันใหญ่โต รู้จักคนเยอะแยะมากมาย สร้างสายสัมพันธ์แบบโน้นแบบนี้ซิ รับรองรองรวยไม่รู้เรื่องเลยนะ พี่ไม่ตอบอะไรในขณะนั้นแต่รับฟังเฉยๆ แต่ที่สุดแล้วแกก็เขียนโพสต์ใน facebook ทำนองว่า

จริงอยู่การสร้างสายสัมพันธ์จะช่วยให้เราเติบโตในแง่ประโยชน์ร่วม แต่ที่สุดแล้วมันไม่ยั่งยืนหรอก ตราบใดที่ผลประโยชน์ยังมีร่วมกัน บางทีพอความสัมพันธ์หรือหมดประโยชน์อยากจะมองหน้ากันก็ยังทำไม่ได้เลย คบกันที่ใจดีกว่า ได้ผลระยะยาว

ผมพยายามยามเฝ้าสังเกตดูก็เป็นจริงดังว่า เพราะนับเพื่อนๆร่วมวงแก มีปริมาณไม่มากแต่ทุกคนเป็นกัลยาณมิตรด้วยกันหมด มีใครต่อหลายคนพยายามเข้ามาในวงเพื่อนนี้แต่เมื่อไหร่ที่มีการแสดงออกถึงผลประโยชน์ คนเหล่านี้จะค่อยๆหลุดวงโคจรออกไปจนเหลือแต่ส่วนที่เป็นกะทิข้นคลักเหนียวแน่นและเปี่ยมไปด้วยใจ

ผมโชคดีที่มีโอกาสได้อยู่วงนี้ด้วย และโชคดีซ้ำสองที่คนใหม่ๆที่ทยอยเข้ามา ลักษณะของกลุ่มจะช่วยคัดกรองคนที่ไม่ใช่ออกไปโดยอัตโนมัติซึ่งก็เป็นเรื่องดีมาก เพราะจะได้ไม่พะวงว่าจะมีเหตุการณ์ไม่ดีเกิดขึ้น เรียกว่าสบายใจไร้กังวลที่จะต้องเอามาระวังตัว เอาเวลาไปทำเรื่องอื่นๆที่เหลืออยู่ได้มากโข แถมยังเกื้อหนุนกันตลอดเรื่อยมาด้วยความจริงใจ

เพื่อนมีน้อยไม่เป็นไร ขอให้มีคุณภาพก็พอ ว่ามั้ยครับ?
http://www.PresentationBen.com