ปีก่อนผมไปเข้าสัมมนา Mission to the moon ไปเจอเพื่อนร่วมห้องชื่อขิงก็คุยกันเล็กๆน้อยๆในห้องแต่มานัดเจอตัวกันหลังจากนั้น เพื่อเปิดมุมมองไอเดียต่างๆนานา

ขิงเป็นเด็กต่างจังหวัด ที่เข้ามาเรียนในเมืองหลวง เป็นสถาปนิกออกแบบบ้านที่ผ่านงานในองค์กรข้ามชาติขนาดยักษ์แห่งหนึ่ง ตอนคุยกันก็สนุกดี เป็นคนแปลกมีไอเดียตลอด

แต่ผมชอบตรงแนวคิดในการใช้ชีวิต ที่สมดุลพอดีอย่างไม่น่าเชื่อ ว่างก็พาลูกเมียไปเที่ยวทะเล ทำงานก็ทำแต่พอดีเอาที่ไม่เกินตัว พลาดหลายหนแต่ก็เห็นยิ้มได้ตลอด เอาความสุขเป็นที่ตั้งเพราะคงตกผลึกในการมีชีวิตแล้วกระมัง

เจอกันครั้งหลังสุด มันบอกว่า มึงรู้มั้ย จะยอดเขาหรือตีนเขามันก็ภูเขาลูกเดียวกันนั่นแหละ ถ้าอยู่ตีนเขาแสดงว่ามึงเพิ่งเริ่ม ถ้าปีนมาซักพักแล้วเหนื่อย ก็เป็นเรื่องปกติของการไปถึงเป้าหมาย ยอดเขาใครๆก็มองเห็น แต่ใครจะปีนถึงมันอีกเรื่องนึง ถ้ามันง่ายมันสบายใครก็ปีนได้ ทุกคนคงอยู่บนยอดหมดแล้ว

บนเส้นทางสู่ความสำเร็จจะปลายทางหรือต้นทางมันก็เส้นเดียวกันนั่นแหละ เหนื่อยก็พักแวะดูข้างทาง มีความสุขก่อนก็เดินต่อ ที่สำคัญคือพักได้ แต่อย่าหยุดปีน แล้วจะมาเสียใจทีหลังก็ไม่ทันแล้ว

http://www.PresentationBen.com