ผมสั่งอาหารที่รวดเร็วกินง่ายที่สุดในบ่ายวันหนึ่งกะเพราไก่โปะไข่ดาวอาหารที่คาดว่าจะมาไวกินไวเพราะท้องมันเรียกร้องมานานแล้วตั้งแต่บ่ายโมง เหลือบไปเห็นแม่ครัวกำลังวุ่นวายในการจัดเตรียมอาหารให้กับลูกค้าท่านอื่นๆซึ่งคะเนว่าพอประมาณแต่ไม่ถึงกับล้นจนรับมือไม่ไหว

มือเธอผัดข้าวอีกกะทะในขณะที่อีกเตาก็กำลังลงน้ำมันเพื่อทำผัดซีอิ๊วให้โต๊ะอื่นอยู่ ดูเธอร้อนรนวิ่งไปหยิบนั่นหยิบนี่เสิรฟน้ำเก็บจานจากโต๊ะอื่นๆ ผมแค่มองเธอทำงานก็เวียนหัวไปด้วย

พอถึงคิวกะเพราไก่ของผม เธอก็บรรจงลงมือเทน้ำมันลงกะทะทั้งสองเตาโดยที่กะทะใบขวาน้ำมันสูงท่วมขึ้นมากกว่าใบซ้ายเพราะเธอกำลังทำสองอย่างพร้อมกันคือผัดและดาวไข่

ทุกอย่างคงผ่านไปด้วยดีถ้าเกิดไม่มีลูกค้าอีกรายเดินเข้ามาพร้อมร่ายเมนูให้เธอฟังในขณะที่กะเพราะถูกราดลงบนข้าวสวยร้อนๆเตรียมมาเสริฟให้ผม เธอถามถึงน้ำที่ลูกค้าจะดื่มและคิดตังค์กับลูกค้าโต๊ะติดกันกว่าเธอจะคิดได้ว่าไข่ดาวกรอบๆไม่เอาไข่แดงดิบที่ผมสั่งไว้ควันก็ลอยโฉ่จากะทะใบขวาจนไข่ดาวฟองนั้นเลยคำว่าสุกไปนานแล้ว

เจ้าของร้านเดินกลับมาพร้อมกับมองดูไข่เกรียมๆอย่างเวทนาพร้อมทั้งเดินมาบอกผมว่าจะทำให้ใหม่และหันไปดุแม่ครัวว่าทุกอย่างก็เหมือนเดิมลูกค้าก็ไม่มากแล้วจะรีบเร่งลนลานทำหลายอย่างไปพร้อมๆกันทำไม เห็นมั้ย มันไม่ได้ดีซักอย่าง ลูกค้าอาจต้องรอนานออกไปบ้างแต่คุณภาพและรสชาติมันควรจะมาก่อนสะดวกเข้าว่าเร็วไว้ก่อนใช่มั้ย ร้านอาหารไม่ว่าจะถูกหรือแพงเวลาลูกค้าจ่ายตังค์ก็อยากได้กินของดีๆ เหมือนหมูสับที่บางร้านมักง่ายเอาหมูบดลดคุณภาพที่เต็มไปด้วยเศษกระดูกและชิ้นส่วนอื่นๆที่กินไม่อร่อย

ผมเคยเกิดอาการแบบนี้อยู่หลายครั้งในบางช่วงชีวิตที่ทำหลายๆพร้อมกันเพียงแค่เพื่อจะประหยัดเวลาจะทำหลายๆอย่างให้เสร็จแต่สุดท้ายก็เหมือนกับไข่ฟองนั้นที่เราเอาแต่อยากจะทำให้ไวแต่สุดท้ายผมก็พบว่าการโฟกัสสำคัญกว่าการประหยัดเวลาเล็กๆน้อยๆมาก

สิ่งที่เราได้ยินเมื่อไม่นานมานี้ว่า Multitask คงจะเป็นแต่ระบบคอมพิวเตอร์สมองกลเท่านั้นที่ทำได้ดี แต่สมองคนถูกออกแบบให้ทำทีละอย่าง ส่วนที่เราเคยเห็นคนอื่นทำหลายๆอย่างพร้อมๆกัน แต่ลองสังเกตดูดีๆจะพบว่ามันคือการทำงานแบบสลับไปมาอย่างรวดเร็วเท่านั้นเช่น ฟังเพลงและเขียนอีเมล เป็นไปไม่ได้เลยที่เราจะรื่นรมย์กับเพลงที่ฟังในขณะที่สมองนั้นสั่งการให้คิดคำพูดพร้อมทั้งสั่งให้มือรัวแป้นคีย์บอร์ดตอบลูกค้ารายใหญ่ หรือขณะที่เราขับรถแล้วคุยโทรศัพท์นั่นไง เคยสังเกตมั้ยว่าหากเป็นเส้นทางที่เราไม่เคยไปมาก่อนแล้วคุยโทรศัพท์ไปด้วย ผลสุดท้ายก็คือเลยทางที่ควรจะเลี้ยว  ไม่คู่สนทนาอาจต้องถามกลับมาว่า นี่แกฟังชั้นอยู่มั้ย

การจัดการเวลาเป็นสิ่งที่ดีเพราะของด้อยคุณค่าคือเวลาที่ไม่เกิดประโยชน์ทั้งต่อตนเองและผู้อื่นแต่การโฟกัสในเรื่องใดเรื่องหนึ่งให้ดีเสียก่อนแล้วถ้ามันคล่องจนสมองจำกระบวนการได้และพร้อมจะทำมันออกมาอย่างอัตโนมัติแล้วค่อยมาหาวิธีลดเวลาที่สูญเปล่าโดยทำให้เร็วขึ้นก็ยังไม่สาย

ทุกคนมี 24 ชั่วโมงเท่ากันหมด หากเทียบง่ายๆว่าในหนึ่งวันมีงานระดับเทพแค่หนึ่งชิ้นดีกว่ามีงานอะไรก็ไม่รู้ที่มีแต่ปริมาณแต่ขาดคุณภาพกองพะเนินแต่ไม่มีใครสนใจ

เท่าที่เฝ้าสังเกตหลายคนที่ประสบความสำเร็จหลายคน เขาไม่ได้เก่งไปหมดทุกเรื่อง ดีไปหมดทุกอย่าง บางเรื่องเราอาจต้องไปสอนเขาได้เสียด้วยซ้ำ เพราะเขาโฟกัสแต่ชิ้นส่วนสำคัญที่ช่วยให้ประสบความสำเร็จได้อย่างยิ่งใหญ่

เวลาขุดหาน้ำมันเขาขุดเป็นเส้นตรงดิ่งไปหาแหล่ง ไม่ใช่คุยแค่ผิวๆแล้วเอากว้างเข้าว่า คล้ายๆกับสำนวนที่ฝรั่งพูดว่า “Go for 1 inch wide and 1 mile deep” ย่อมดีกว่า “Go for every mile and 1 inch deep”