ตอนลูกยังเล็กประมาณ 3-4 ขวบกิจกรรมที่ทำกันประจำคือ เตะลูกบอลกลับไปกลับมาโต้กันอย่างสนุกสนานทั้งคู่ แต่ผมเริ่มสังเกตเห็นบางอย่างที่น่าขบคิดเป็นประเด็นที่น่าเรียนรู้จากสิ่งที่เกิดขึ้น ลูกถนัดขวา พอบอลผ่านเท้าผมกลิ้งหลุนๆไปหาเขา เข้าข้างที่ถนัดพอดีเขาออกแรงเตะสุดเยียดจนบอลกระดอนกลับมาแต่ถ้าบอลลูกต่อไปเข้าข้างซ้าย เขาจะพักบอลให้หยุดนิ่ง ถอยหลังไป 3-4 ก้าว แล้ววิ่งทำความเร็วซอยเท้าให้เข้าจังหวะจนเท้าซ้าย วางนิ่งสนิทแล้วใช้เท้าขวาที่ถนัดง้างเตะออกไป ลองสังเกตดูหลายทีแล้วก็พบว่าจะมีการซอยเท้า ให้ลงจังหวะแบบนี้ทุกครั้งทุกทีที่บอลดันไปทางซ้าย เราจึงมักเห็นอากัปกิริยาแบบนี้เป็นประจำสำหรับคนที่เตะบอลด้วยเท้าข้างที่ไม่ถนัด

ช่วงผมกำลังเรียนอยู่มัธยมต้น มีเพื่อนสนิทคนหนึ่งเกิดอุบัติเหตุกับหัวแม่โป้งเท้าขวาจนอยากเลิก พอแผลหายดีแต่ความทรงจำและอาการบาดเจ็บยังฝังอยู่ แต่การสนุกกับเพื่อนคงมีพลังมากกว่าความเจ็บ สุดท้ายเพื่อนคนนี้ใช้เวลาอยู่แรมเดือนฝึกฝนเท้าซ้าย เท้าข้างที่ไม่ถนัดจนคล่องบังคับลูกเข้าไปตุงตาข่ายได้อย่างแม่นยำแถมจะดีกว่าเท้าขวาเสียอีก ผมเกิดแรงบันดาลใจอย่างประหลาดว่าทำไมมันทำได้ จนสุดท้ายทนไม่ไหวลองฝึกหัดเตะบอลกับผนังจนคล่อง และพบกว่าไม่ว่าลูกจะมาข้างไหนก็สามารถเตะได้โดยไม่ต้องมาซอยเท้ายิกๆเพื่อให้บอลลงล็อกแล้วเตะ แม้จะยังทำได้ไม่ดีนักแต่ก็ผ่านจุดที่เรียกว่า ได้กับไม่ได้มาแล้ว ถ้าได้ฝึกต่อก็คงคล่องแคล่วพอๆกัน

ในช่วงเวลาไล่เลี่ยกันไม่นานนักเพื่อนสนิทอีกคนหนึ่งที่เล่นดนตรีมาด้วยกันตั้งแต่ประถมเกิดจับพลัดจับผลูให้ทำหน้าที่มือกลอง ของโรงเรียนมัธยมทั้งๆอยู่แค่ ม.1 แต่ต้องไปร่วมวงกับพี่ม.ปลาย แต่ที่ทึ่งไปมากกว่านั้นคือเราสองคนตีกลองแต๊กด้วยกันตอนป.4 แล้วมันเอาเวลาที่ไหนไปฝึกตีกลองชุดโดยที่ที่บ้านไม่มีแม้แต่กลองซักใบเดียว

เหตุการณ์ผ่านมาพอสมควรจนกระทั่งมารู้ตัวอีกที เพราะเพื่อนคนนี้แหละทำให้ผมลองหัดตีกลองลม จนพอมีทักษะแยกประสาทให้เท้าตีแบบหนึ่ง ในขณะที่มือตีอีกแบบโดยไม่พันกัน

ก่อนทำงานเราก็ไม่รู้หรอกว่า การทำงานของผู้ใหญ่ ที่ว่ากันมันเป็นไงจนกระทั่งได้ทำงานรับเงินเป็นครั้งแรก ก่อนจะเข้ามหาวิทยาลัย เราก็ไม่เคยรู้หรอกว่า นิสิตนักศึกษาเขาเรียนกันแบบไหน

เราเขียนหนังสือด้วยมือข้างไหน พอลองเขียนอีกข้างใหม่ๆก็คงไม่น่าดู สิ่งที่ต่างกันไม่ใช่เรื่องไหนก็แค่เราไม่เคยให้โอกาสสิ่งที่ไม่ถนัดได้ลองทำดูบ้างก็เท่านั้น ก่อนจะไปทำอะไรให้ประสบความสำเร็จ คนเหล่านั้นก็ไม่รู้หรอกว่าจะผ่านอะไรบ้าง บางทีเขาอาจล้มมาตลอดระหว่างจนสำเร็จก็เป็นไปได้ ประเด็นคือ ไม่ถนัดแล้วไง จะหยุดหรือจะต่อ เราเป็นคนเลือกเองทั้งนั้นแหละ แต่หากมันลองแล้วไม่ได้เรื่องก็ส่งไปหาคนที่เขาถนัดกว่าช่วยทำ แต่อย่างน้อยก็ควรต้องค้นหาความถนัดเฉพาะตัวอยู่บ้าง ไม่งั้นโลกจะโหดร้ายเกินไปสำหรับเรา

http://www.PresentationBen.com