Life hack : ชานชาลาความสำเร็จ
เมื่อ 2-3 ปีก่อน ผมเริ่มออกกำลังด้วยการวิ่งไม่ก็เดินเร็วๆจ้ำให้ไว พอให้เหงื่อซึมๆโดยระยะที่รู้สึกสบายใจอยู่ที่ประมาณ 4 กิโลเมตรต่อครั้งเคยเพิ่มระยะแต่บางที มันเหนื่อย เกินเหตุ วิ่งเสร็จ ปวดขา ปวดน่อง หอบ หายใจไม่ค่อยทัน หลังกลับมาบ้านรู้สึกตัวว่าไม่น่าเพิ่มระยะทางเลยต้องมานั่งปวดเมื่อยทีหลัง
พอดีมีเพื่อนท่านหนึ่งเป็นนักวิ่งมาราธอนสมัครเล่นคอยให้กำลังใจบอกวิธีการ วอร์มอัพและการยืดเส้นหลังจากการวิ่งเสร็จเพื่อช่วยลดการบาดเจ็บซึ่งช่วยได้มาก
เมื่อปีที่แล้วนี่เองช่วงวันแม่เรารวมกลุ่มเพื่อนๆได้ 4-5 คนประกาศว่าจะไปวิ่ง เฉลิมพระเกียรติ์ที่ศูนย์ประชุมแห่งชาติสิริกิตแต่ปัญหาของผมมันอยู่ระยะที่ลงเอาไว้คือ 6.5 กิโลซึ่งไม่เคยได้ระยะนี้มาก่อนเพื่อนผมเลยบอกว่าไม่ต้องห่วงซ้อมระยะปกตินั่นแหละพอเวลาวันวิ่งจริงรับรอง ผ่านได้สบายๆไม่ต้องวิตก
แล้วทุกอย่างก็ได้ผล ผมวิ่งสลับเดินเร็วจนจบระยะโดยไม่ได้เหนื่อยหนัก หรือฝืนอะไรมากมายนัก เพราะบรรยากาศ สภาพแวดล้อมและเพื่อนที่ร่วมวิ่งด้วย ช่วยให้ไปถึงที่หมายอย่างปลอดภัยไร้ปัญหาถ้าวิ่งคนเดียวหงอยๆคงถอดใจ ไปตั้งแต่แรกแล้ว สิ่งนี้นักจิตวิทยาเรียกว่า Social Facilitation
Jim Rohn นักคิดชาวอเมริกันเคยกล่าวไว้ว่า “เราคือค่าเฉลี่ยของคน 5 คนที่เราอยู่ด้วยทุกวัน”
ลองเอากระดาษเปล่าๆมาแผ่นหนึ่งแล้วลองเขียนรายชื่อคนที่เราต้องใช้เวลาอยู่ด้วยทุกวันดูถ้าหากเป็นเรื่องงาน เอารายชื่อเพื่อนร่วมงานที่เราใช้เวลากับเขามากที่สุด 5 คนมาลองลงรายละเอียด ลองศึกษาดูว่าเขามีฝันคล้ายๆกับเราหรือเปล่า เช่นถ้าหากเรามีเป้าหมายที่จะมีรูปร่างที่ดีสุขภาพแข็งแรงแต่พอรวบรวมรายชื่อ เพื่อนหรือคนใกล้ตัว 5 คนนั้น นิยมกินข้าวขาหมู มีปาร์ตี้ทุกคืนแถมยังชอบ กินก่อนนอน เป้าอันนี้คงยากที่จะบรรลุด้วยคนกลุ่มนี้แม้เราจะสนิท กับพวกเขา มากแค่ไหนก็ตาม
เคล็ดลับที่จะบอกมันอยู่ที่ หากเราไม่สามารถไปเปลี่ยนเขาได้เราก็ลองเปลี่ยน ไปให้เวลากับคนกลุ่มอื่นๆที่มีฝันแบบเดียวกันนี้ได้โดยไม่ต้องเลิกคบคนกลุ่มเดิม ทุกวันนี้ผมมีเพื่อนร่วมงานที่เจอประจำอยู่ 5-6 คน แต่มีอีกกลุ่มใหญ่ที่เป็นวิทยากร อีกเป็น 10 คนแต่มีคนที่สนิทจริงๆในกลุ่มนี้ประมาณ 5 คนที่เจอกันอย่างน้อย เดือนละครั้งหรือสองครั้งโดยเฉลี่ย นอกจากนี้ยังมีเพื่อนอีกกลุ่มที่เป็นนักธุรกิจที่ชอบเรื่องความคิดสร้างสรรค์เป็นพิเศษ กลุ่มหลังนี้เจอกันน้อยแต่คุยในไลน์กันแทบทุกวันจะเจอกันเฉลี่ยๆประมาณ 2-3 เดือนครั้งหนึ่ง
แต่ละกลุ่มช่วยประหยัดเวลาของผมในการเรียนรู้ได้เยอะมากแถมการเจอกัน แต่ละครั้งยังช่วงจุดประกายเพิ่มไอเดียและเกิดบรรยากาศให้คิดถึงเป้าหมาย ให้มุ่งมั่นสู่ต่อจนเจอกันบางทีแทบไม่อยากกลับบ้านกันเลย
ส่วนจะไปหาคนพวกนี้เจอที่ไหนนะเหรอ ไม่น่ายากเขาไปชุมนุมกันที่ไหนกัน เราก็เอาตัวเข้าไปวนเวียนที่นั่นแหละ ง่ายที่สุดคือสถานที่ประชุมสัมมนาในหัวข้อ ที่ตรงกับเป้าหมาย นอกจากลุ่มเพื่อนร่วมงานที่ผมเล่าให้ฟัง กลุ่มที่เหลือของผมนั่นเจอในงานสัมมนา จนกลายมาเป็นเพื่อนสนิททั้งนั้นเลยครับ
อยู่บ้านอ่านหนังสือหาความรู้บางทีบรรยากาศมันก็อาจจะไม่ได้ แต่พออยู่กับคนที่มีฝันแบบเดียวกันก็เหมือนได้อ่านหนังสือทีละหลายเล่มพร้อมๆกัน ช่วยประหยัดแรง และเวลาได้มากเลยทีเดียว
PresentationBen.com 